Gevende liefde

En in Mijn liefde wil ik dat je je góéd voelt over jezelf.

Uit: Love encouter, Graham Cooke

Een jongere versie van mezelf had dit wel als bijna-godslasterlijk kunnen beschouwen. “Niet ik, maar Christus leeft in mij¹.” “Ik moet minder worden en Hij moet meer worden².” “Acht de ander hoger dan jezelf³.” Of wel: ‘sterven aan jezelf.’

In deze strekking verwachtte ik dan ook het antwoord van mijn gesprekspartner toen ik die vroeg hoe hij in het leven kan staan, onafhankelijk van de bevestiging van anderen en in staat om te dienen zonder daar iets voor terug te verwachten. Het tegendeel bleek echter waar: hij vertelde dat de sleutel juist ligt in het accepteren van wie je bent; dankbaar zijn voor wie je bent, jezelf liefhebben en je geliefd en geaccepteerd weten door God.

Ondergesneeuwd

Het was een ‘eureka’ en ‘o ja’ moment tegelijkertijd. Ik herinnerde me hoe ik eerder over het hebben van een positief zelfbeeld had geschreven en al teruglezend ontdekte ik dat ik het antwoord op mijn vragen zelf al eerder gegeven had, maar blijkbaar was dit inzicht weer ondergesneeuwd geraakt en had ik het nodig om het opnieuw te horen.

Het lijkt haast wel een heilige deugd om jezelf naar beneden te halen

Wat maakt toch dat het slecht denken over jezelf zo hardnekkig is? Het lijkt bijna godsdienstig om slecht over jezelf te denken. “Het gaat niet om mij;” het klinkt zo Bijbels. Het lijkt haast wel een heilige deugd om jezelf naar beneden te halen. “Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.” “Wie denk je dat je bent?” Dat het calvinistische denken nog diep verankerd zit in onze cultuur blijkt wel uit de denkbeelden die ik heb opgedaan in mijn kindertijd. Ik groeide niet op in een streng gereformeerd milieu of iets dergelijks, maar de vrijere stroming waar ik deel van uitmaakte was op zijn eigen manier net zo religieus met zijn wetten en regels die misschien niet zo werden gecommuniceerd, maar wel zo door mij werden gevoeld. God als liefhebbende Vader kende ik niet.

Gewoon zijn

Nu mag ik steeds meer ontdekken van wie God voor me is en wie ik ben voor Hem. Af en toe – of zeg maar: de hele tijd – moet Hij in herhaling vallen, want het onkruid staat hoog en de stenen zitten diep, maar Hij is ermee bezig. En dat is het belangrijkste. En in tegenstelling tot mij heeft God geen haast. Ik ben soms zo ongeduldig. Ik wilde gisteren al helemaal vernieuwd zijn in mijn denken. Maar dat kost gewoon tijd. Ik mag gewoon bij God zijn, in Zijn nabijheid, dicht aan Zijn hart. Gewoon zijn. Dus niet(s) doen. En ervaren dat Hij van me houdt. Ook als ik niets voor Hem doe. Zelfs als ik Hem afwijs. Dat Hij Zijn ogen niet van me af kan houden. Gewoon omdat ik Zijn kind ben en Hij mijn Vader. Dat Zijn hart overstroomt van liefde als Hij naar me kijkt en Hij me naar zich toe wil trekken en me alles geven wat Hij heeft en waar ik naar verlang. Zijn liefde is een gevende liefde. En Hij vraagt er niets voor terug.

Zijn liefde is een gevende liefde. En Hij vraagt er niets voor terug

Ik hoop en verwacht dat als ik me laat vullen door die liefde, ik uiteindelijk zo vol raak dat het gaat overstromen zodat ik ook in staat word om lief te hebben met die gevende liefde. Dat de vrucht van mijn intimiteit met God mag zijn dat ik een positief – of liever gezegd: Gods – beeld van mezelf krijg en ik van daaruit in staat ben om te geven zonder terug te verwachten. Maar ook daarvoor mag ik mezelf de tijd gunnen. Ik moet opletten dat ik gefocust blijf op God en Zijn liefde en niet weer ga kijken naar mezelf en mijn gebreken (wat in feite mijn oude mens is) want dan trap ik weer in de valkuil van het negatieve denken. Dan zie ik weer wat er niet is, wat er mis is, wat er slecht is. Dan zie ik mezelf weer door de ogen van alles wat niet God is en verlies ik uit het oog hoe Hij naar me kijkt en hoe ik mezelf dus ook mag zien.

Nieuwe identiteit

Het klopt dat de oude mens moet sterven; dat die al gestorven is en dat we die moeten uittrekken en ons denken vernieuwen en om te wandelen in en overeenkomstig onze nieuwe identiteit in Christus⁴. Maar we maken een denkfout als we denken dat we dat doen door hard ons best te doen om de oude mens weg te werken. Als we dat proberen, proberen we te doen wat Jezus al voor ons gedaan heeft⁵. Niet erg zinvol. Leven overeenkomstig je nieuwe identiteit in Christus doe je door jezelf steeds weer en meer bewust te maken van wat die is. “Alles waar je aandacht aan geeft groeit.” “Zoals een mens denkt in zijn hart zo is hij⁶.” Dus wil je meer gaan leven zoals past bij je nieuwe identiteit in Christus, richt dan daar je aandacht op.

Hij koos er vrijwillig voor om uit liefde tijdelijk lagere positie in te nemen

En nog even dit: de ander hoger achten dan jezelf heeft niets te maken met jezelf naar beneden halen. Het heeft überhaupt niet met iets van jezelf te maken, het gaat namelijk over de ander. Het is de ander opheffen. Je dient niemand; niemand heeft er wat aan, niemand wordt er beter van als jij jezelf naar beneden haalt. Toen Jezus de voeten van de discipelen waste haalde Hij zichzelf ook niet naar beneden⁷. Hij daalde wel af – Hij is uiteindelijk zo diep afgedaald dat er geen diepte is waarin wij kunnen vallen waarin Hij ons niet zou kunnen opvangen – maar Hij wist wie Hij was. Hij verloor Zijn identiteit niet, maar Hij koos er vrijwillig voor om uit dienstbaarheid en uit liefde tijdelijk een lagere positie in te nemen met als doel om ons op te tillen en ons met Hem op Zijn positie te zetten⁸.

Als één ding me duidelijk is geworden is het wil dit: ik heb een nieuw referentiekader nodig van wat liefde is, want Gods oneindige, gevende, onvoorwaardelijke liefde past er onmogelijk in.

1. Galaten 2:20
2. Johannes 3:30
3. Filippenzen 2:3
4. Efeze 4:22-24
5. Romeinen 6:6
6. Spreuken 23:7
7. Johannes 13:3
8. Efeze 2:6

Foto door Fallon Michael op Unsplash