Weg met dwaalleren!

Dwaalleren en -leraren, welke boeken uit het Nieuwe Testament (en uit het OT trouwens ook) waarschuwen er niet voor? Tijdens een serie overzichtslessen van alle boeken van het Nieuwe Testament is mij dat wel duidelijk geworden. Het is en blijft een actueel onderwerp. Dat dwaalleren niet bepaald onschuldig zijn blijkt wel uit de manier waarop Paulus er mee omgaat in de Brief aan de Galaten: “zelfs als er een engel uit de hemel komt en een ander evangelie vertelt, dan wat ik verteld heb, dan is die vervloekt!” Ook andere passage spreken boekdelen: “Laat je niet de prijs ontzeggen door menselijke bedenksels!” (Kol 2:16-23). Er is zo ongeveer geen enkel aspect van Jezus’ verlossingswerk waar geen dwaalleren over rondgaan.

Ik ben erachter gekomen dat veel algemeen geaccepteerde denkbeelden en ideeën die in de kerk – ook de evangelische – leven in wezen daalleren zijn. Dat God problemen of ziekten in leven geeft om je iets te leren bijvoorbeeld. Dat geloofde ik vroeger ook. Dat kwam laatst tijdens een gespreksgroepje op CBC nog ter sprake. Ik vertelde dat ik zonder het onderwijs dat we op CBC genieten waarschijnlijk depressief zou zijn, denkend dat God mij voor een één of andere hoger doel het moederschap onthouden had. Daar kan wel een boek over schrijven. Misschien dat ik dat nog wel ga doen… of in elk geval een blog (dus wordt vervolgd).

Een heel andere tak van sport in dwaallerenland zijn bepaalde vormen van geestelijke oorlogsvoering. Demonen binden over gebieden (steden, landen ed.) bijvoorbeeld. Ik was hard op weg om daar ook in betrokken te raken. Maar toen ik het boekje Afslag naar echt gebed (letterlijk vertaalde titel: Een betere manier van bidden) van Andrew Wommack las gingen mijn ogen open voor het feit dat dat nergens in het NT voorkomt of geïnstrueerd wordt. Als je in je gebed meer tegen satan dan tegen God praat klopt er iets niet. De satan is een overwonnen vijand die niet meer macht over je heeft dan je hem zelf geeft. In grote delen van lichaam van Christus heeft hij veel te veel credits gekregen. Toen ik dat ging inzien ben ik daarmee gestopt. In plaats van de duisternis weg te jagen doe ik nu gewoon het licht aan. Dat doe ik simpelweg door me bewust te zijn van God die in mij woont. Joram houdt er niet van om alleen te zijn in de school waar wij zondags kerken. Hij kan precies aanvoelen welke demonische activiteit er die week in de school is geweest, maar als ik erbij ben heeft hij daar geen last van. Een mooie bemoediging voor mij. Ik heb hem wel gezegd dat Gods aanwezigheid ook in hem is en hij mij daarvoor niet nodig hoeft te hebben.

Het is gewoon heel verdrietig om te zien wat wij als christelijke kerk in de geschiedenis zijn kwijt geraakt. Niet weten hoe we bovennatuurlijk ‘moeten’ wandelen of zelfs niet eens beseffen dat er zoiets bestaat als bovennatuurlijk wandelen. En als gevolg daarvan is de kerk ziek en krachteloos. Boosaardig, dat is het juiste woord voor dwaalleren. Ze beroven je gewoon van de goede dingen die God je gegeven heeft en maken je inactief in het bestrijden van de vijand!

Het is dus heel belangrijk om er over te waken dat geen dwaalleren de kerk binnenkomen en waar dat al het geval is ze er weer uit te werken. Natuurlijk heeft niemand de volmaakte leer. Er bestaan verschillen in inzicht. Ook als je je huidige inzicht vergelijkt met dat van een paar jaar geleden. Misschien begreep je sommige Bijbelpassages niet, die je nu wel begrijpt. Dat geldt in elk geval voor mij wel. Iemand die zegt de zuivere leer te hebben, zou ik alleen daarom al wantrouwen. Behalve als het Jezus zelf in hoogsteigen persoon was. Ik denk dat het vooral belangrijk dat je niet zomaar dingen die mensen zeggen aanneemt, en alles toetst aan het Woord.

Uitgelichte afbeelding Oscar Keys via Unsplash