Eindelijk weer eens een keer

Nee hoor, ik heb het de afgelopen tijd helemaal niet druk gehad. Vorige weekend een bruiloft en een doopdienst. Het weekend daarvoor was het ook druk. Ik moest even diep nadenken wat ik toen ook al weer heb gehad. O ja, een studiedag en een verjaardag. In de vorige week een avondmaal praatje voor op de bijbelschool voorbereiden om er vervolgens achter te komen dat het niet doorging. Tussen neus en lippen door nog even bloed geven. Voor de het eerst. Een zangdienst voor de Shelter voorbereiden. Deze week alleen thuis geweest en me volledig op het maken van  de tijdlijn Nieuwe Testament. Dan hebben we dat ook maar weer gehad. En natuurlijk lopen de essays en toetsen ook gewoon door. En dan heb ik het nog niet over het huishouden en de post.

Ook zijn de concrete voorbereidingen voor Zuid-Afrika begonnen. We hebben voorlichting gehad over hoe de organisatie is en wat we daar allemaal kunnen, met welke (groepen) mensen we kunnen werken. Voor de volgende voorbereidingsles de opdracht om – passend bij onze leerdoelen – te na te denken met wie we willen werken en wat denken te kunnen doen. Ook de eerste kennismaking gehad met de mindere kanten gehad. We zullen dat dingen tegen komen die we niet leuk vinden. Genoeg kansen om geconfronteerd te worden met culturele verschillen en andere omstandigheden en te kiezen om vanuit de Geest en vanuit genade te reageren. Blijkt de gemiddelde temperatuur eind april in Kaapstad 10 tot 12 graden te zijn en de buitentemperatuur de binnentemperatuur. En dan te bedenken dat ik heb beneden de 20 graden snel koud heb. Gelukkig mogen we 23 kg ruimbagage en 12 kg handbagage meenemen.

Afgelopen donderdag hadden we een ‘discipelschap’ les en realiseerde ik me dat ik weer druk was met druk zijn. Dat kon ik ook aan mijn taalgebruik merken. In plaats van ‘willen’ of ‘ mogen’ had ik het over ‘moeten’. Tijdens het pianospelen was ik niet zo op God gericht als in het begin van het schooljaar. Toen gevraagd werd of ik vrijdag mee wilde spelen – ik stond gewoon ingeroosterd – gaf me dat de vrijheid om ‘nee’ te zeggen en daar maakte ik gebruik van. Dan kon ik de tijd nemen om te genieten en me op God te richten. Daar kwam ik echter niet aan toe omdat mijn gedachten in beslag werden genomen door de tijdlijn die ik de avond daarvoor had gemaakt. Hoezo: ‘wat je voor God doet kan tussen jou en Hem in staan’?

Een maand of anderhalf geleden had God nog gesproken om me te focussen op de weg die Hij met mij gaat – mijn plaats is nu op de bijbelschool – en me niet af te laten leiden daarvan. Hè sh#t, toch gebeurd! Nadat Joram en ik er over gepraat hadden, zetten we de tv aan en was er net Nederland zingt op. Iets raakte me. Kennelijk had mijn wilsbesluit om me weer op God te richten het effect dat ik me gelijk weer had opengesteld en ik geraakt werd door de aanbidding. Er kwam ook een lied langs dat ik al wel eens had proberen op te zoeken, maar niet had kunnen vinden. Na afloop heb ik weer eens lekker piano gespeeld.

Soms (lees: meestal) weet ik van te voren niet echt wat ik ga schrijven. Vaak heb ik wel een onderwerp, maar je weet eigenlijk nooit hoe het precies op ‘papier’ komt. Toen ik de titel bedacht. Dacht ik aan bloggen. Maar getuige de vorige alinea gaat het veel dieper dan dat. Eindelijk weer eens echte aanbidding. Eindelijk weer echt contact met God. En vanochtend weer eens als vanouds gedanst.

Uitgelichte afbeelding: Ahmad Odeh via Unsplash