Een doorslaand succes!

Gisterenochtend heb ik op CBC mijn tijdlijn gepresenteerd. Dat is een opdracht waarbij je een Bijbels persoon, gebeurtenis of onderwerp in de tijdsperiode van het Nieuwe Testament plaatst en dat ook visueel maakt door middel van een werkstuk. En gisterenochtend was ik dus aan de beurt om die van mij te presenteren. Dat wil zeggen eigenlijk was ik pas over 4 weken aan de beurt, maar omdat ik hem nu al af had en naar aanleiding van de tijdlijnen van mijn klasgenoten, waarover ik erg enthousiast was, heb ik geruild met iemand anders die juist wat meer tijd nodig had.

Mijn onderwerp was ‘De vervulling van de Feesten des Heren in Jezus’. En dan te bedenken dat ik dat nog geen 2 jaar geleden allemaal maar vergezocht vond. Terwijl ik een paar maanden geleden in de Evangeliën over Jezus’ kruisiging las, werd ik bepaald bij de dingen die Hij toen zei. Ik heb eens ergens gelezen dat een kruising voor het slachtoffer een strijd om te ademen betekent en de persoon in feite een verstikkingsdood sterft (alhoewel ik niet denk dat dat bij Jezus de doodsoorzaak was). En met deze kennis in mijn achterhoofd te lezen wat Jezus zei aan het kruis, het feit alleen al dat hij de moeite nam om te spreken, intrigeerde mij. Samen met de flarden van een studie die de onder anderen de uitspraken van Jezus aan het kruis verbindt met de Joodse feesten, zette dit me er toe aan om er eens in te duiken.

De precisie waarmee Jezus de lente feesten – dat zijn het Pascha, de Ongezuurde broden, de Eerstelingen van de oogst en Pinksteren, die in wezen een schaduw waren van Zijn eerste komst – vervulde is ontzagwekkend. Heeft iemand zich weleens afgevraagd waarom, als de meeste Joden niet in Hem wilden geloven, de mensen bij de intocht in Jeruzalem ‘Hosanna, gezegend is Hij die komt in de naam van de Heer’ riepen? Of waarom dezelfde mensen een paar dagen later juist toen Pilatus ‘ik vind geen fout in Hem’ zei, op Zijn veroordeling aandrongen. Dat heeft alles te maken met de gebruiken rondom de feesten, die Jezus tot op de letter nauwkeurig vervulde.

De zogenoemde herfst feesten – het Bazuinenfeest, de Grote verzoendag en het Loofhuttenfeest – zijn schaduwen van Jezus’ tweede komst en uitspraken hier over zou je in de categorie ‘eindtijd profetieën’ kunnen plaatsen. Hoewel ik naar mijn idee niet veel verstand heb van de eindtijd – ik weet niet of de opname voor, tijdens of na de grote verdrukking is, ervóór is wel een comfortabel idee en er zijn ook wel argumenten voor, maar uit de teksten die daarvoor aangevoerd worden haal ik niet dat de opname en de wederkomst 2 verschillende gebeurtenissen zijn – heeft het bestuderen van de feesten er toch toe geleid dat ik mijn eindtijd angst kwijt ben en ik op een één of andere manier het gevoel heb dat ik de toekomst met vertrouwen tegemoet kan zien.

Na afloop van de presentatie was iedereen onder de indruk en kreeg ik veel verzoeken van mijn klasgenoten om mijn aantekeningen toegemaild te krijgen. Eén van de begeleiders noemde mijn tijdlijn een schoolvoorbeeld. En ik heb gemerkt dat als je spreekt – want daar kwam het voor mijn gevoel wel op neer – toch de eerste zegen voor jezelf is.

Als het goed is, is er een geluidsopname van mijn verhaal gemaakt, maar waarschijnlijk gaat het nog wel even duren voordat die beschikbaar is, als die beschikbaar komt – daar gaat de barbecue weer (wie mijn berichten volgt zou kunnen weten wat ik daarmee bedoel). Voor nu maak ik gebruik van de mogelijkheid een foto van het werkstuk te plaatsen:

Uitgelichte afbeelding: ude Beck via Unsplash