Poort van hoop

Ik heb weleens eerder geschreven dat je pijn en narigheid pas achter je kunt laten als je er doorheen gegaan bent*. In hetzelfde blog schreef ik dat ik in een seizoen zit dat God me aan het herstellen en oprichten is. Wat ik toen niet ten volle besefte is hoe pijnlijk dat eigenlijk is. Loskomen van je verleden en het achter je laten lijkt wel één van de moeilijkste en pijnlijkste processen die er bestaan.

I know it aches
and your heart it breaks
you can only take so much
Walk on
Leave it behind, you’ve got to leave it behind

Walk on – U2

Alles waar ik voldoening, zingeving of uitdaging uit haalde raakte ik kwijt, er ontstond een situatie waarin ik alleen nog bezig was met dingen die ik niet leuk vond en die me energie kostten. Ik voelde me steeds ellendiger en realiseerde me dat mijn leven uit balans was geraakt; ik was vastgelopen. Ik voelde me verveeld en leeg. God leek ver weg en de hemel van koper. Als ik probeerde bijbel te lezen of te bidden gingen mijn gedachten alle kanten op. Terwijl ik wist dat er weinig interessants staat, keek ik steeds op facebook om mijn gedachten maar ergens mee te vullen. Een aanrijding maakte de verslagenheid compleet.

Ik vroeg een paar vrienden om voor me te bidden. En dat deden ze. Één nodigde me ook uit voor een workshop over essentiële olie. Uit pure wanhoop en met barstende hoofdpijn ging ik er heen. Een boek rijker en een hoofdpijn armer kwam ik weer thuis. Hoewel ik voorzichtig was – ik wil niet verstrikt raken in new age -, was mijn interesse gewekt, want als je kunt kiezen tussen natuurlijke middelen of synthetische producten is de keuze algauw gemaakt en waarom zou je geen gebruik mogen maken van (middelen uit) planten die God zelf geschapen heeft**?

Ik las dat essentiële oliën door middel van hun heilzame fysiologische werking niet alleen lichaamsfuncties, maar ook het verwerken en beleven van emoties kunnen ondersteunen. Verrassend genoeg ontdekte ik dat aan de essentiële oliën die geschikt zijn om te gebruiken bij gevoelens van depressie en hopeloosheid ook een hormonen-regulerende werking wordt toegeschreven. Zou dit het antwoord kunnen zijn op mijn vele vragen en gebeden: Heer, wilt U me helpen, wilt U me kracht geven, wilt U…? En: Wat is nou toch die blokkade waardoor ik er niet in slaag om Uw kinderzegen te ontvangen!?

Ik begon een mengsel van scharlei (clary sage)- en geraniumolie te gebruiken en las de profetisch woorden uit het boek over de emoties waar ik mee worstelde. Mooie woorden. Woorden van hoop en toekomst. Maar het leek wel alsof het alleen maar erger werd. Ik probeerde Gods stem te verstaan, maar het leek alsof ik alleen was met de rusteloosheid in mijn hoofd.

So when you’re on your knees and answers seem so far away
You’re not alone, stop holding on and just be held
Your world’s not falling apart, it’s falling into place
I’m on the throne, stop holding on and just be held

Just be held – Casting Crowns

Terwijl ik de kat, die op schoot lag te spinnen aaide, realiseerde ik me dat als je bezig bent onverwerkte emoties los te laten komen, het misschien niet verwonderlijk is als het eerst slechter gaat voordat het beter gaat. Ik liet de woorden uit het boek op me inwerken en ademde de geur van de olie in. “Ga met Mij de stilte in, daar zal Ik je weer opbouwen.” Opeens dacht ik aan een tekst uit Hosea: Daarom zal Ik haar meelokken naar de woestijn en dan daar tot haar hart spreken. Daar zal ik haar wijngaarden aan haar teruggeven, het Achordal (lees: tranendal) maak Ik tot een poort van hoop. En zij zal Mijn liefde beantwoorden als in de tijd van haar jeugd… (Hosea 2:16,17).

Dat was precies hoe ik me voelde. In de woestijn en ingesloten door een haag met stekels, verstoken van alles wat ik geprobeerd had vast te houden. Maar daar, in die situatie, wilde God bij me komen om me teruggeven wat ik verloren had. Het tranendal maakt Hij tot een poort van hoop. Een póórt van hoop. Niet een plaats van hoop of een gebied van hoop, maar een poort van hoop. Die moet (mag) je dus bìnnengaan. En je vindt hem (of Hem) te midden van de narigheid en ellende. De weg naar de hoopvolle toekomst gaat via het tranendal door de poort van hoop.

Er werd in het boek ook gesproken over ‘in contact komen met je innerlijke kind.’ Ik vond dat maar vaag en kon me er weinig bij voorstellen. Eigenlijk was ik er gewoon bang voor. Ik heb nooit veel met kinderen gehad, ook niet toen ik zelf een kind was. Ik was serieus en er waren belangrijkere dingen in het leven dan plezier. Ik kon me zelfs ergeren als mensen (naar mijn idee) overdreven lachten of blij keken, maar toen ik de afgelopen zondag naar de kerk ging, werd mijn hart geraakt door de manier waarop de drummer de drumsolo speelde: met zo veel vreugde, het was niet te missen dat hij er plezier aan beleefde!

Toen ik deze week weer mijn weinig-inspirerende schoonmaakwerk uitvoerde in een woning met zo’n typische, onaangename oude-huizen geur, kwam ik er interessant genoeg halverwege achter dat ik deze keer helemaal geen last van die geur had gehad.

Ik weet niet precies wat er allemaal gebeurd is of hoe het in zijn werk is gegaan, maar het lijkt wel alsof de donkere wolken en de bedrukking zijn opgetrokken en ik het licht weer zien; nieuwe perspectieven en mogelijkheden – de door God beloofde hoopvolle toekomst is begonnen.

Je kunt je verleden niet veranderen, maar je kun het wel achter je laten.

Uitgelichte afbeelding: Dominik Bednarz via Unsplash

* Waarom is het belangrijk om je emoties en dingen uit je verleden te verwerken? Omdat onverwerkte emoties onbewust je keuzes en daarmee je toekomst kunnen beïnvloeden.

** Natuurlijk is het Gods woord dat je van binnenuit verandert en je bevrijdt van de leugens van de vijand. Gods woord is levend en krachtig, als je geestelijk wilt groeien, moet je je voeden met Gods woord. Maar nu blijken er hulpmiddelen in Zijn schepping aanwezig te zijn voor het verwijderen blokkades; de stenen en het onkruid, zodat Gods woord te volle vrucht kan dragen in je hart.